Robotkant Vs Usain Bolt - Robotkant Running Race Parody

உன்னைப் போல் ஒருவன்....!

ப.அ.சிவம்

பிப்ரவரி 28...மாதத்தின் கடைசி நாள். ஆனால் அதே மாதக் கடைசி என் உடன் பிறவா சகோதரனின் கடைசி நாளாகவும் ஆகிப் போனதே...!

"கடவுளே..இது நியாயமா?  எங்கள் பாசத்திற்குரியவனை அழைத்துச் செல்வதில் அப்படி என்ன அவசரம் உனக்கு?  அதிலும் நீ அழைத்துச் சென்ற விதம் கொடியது...! எங்கள் பாசக் கூட்டணியே இன்னமும் நம்ப முடியாமல் அதிர்ச்சியில் மூழ்கிக் கிடக்கிறது. நம்பித் தான் ஆக வேண்டும் என நீ சொல்கிறாய். என்ன செய்வது...எங்கள் அன்பே சிவமான சிவத்தை உன்னகத்தே வைத்து பாசத்தை பொழிய உனக்கு பொறூமை இல்லை போலும்..! பரவாயில்லை, எங்கள் தோழனை உன் கைப்பிடியில் வைத்துக் கொள்.எங்களுக்கான நேரம் வரும் போது, விட்ட உறவை புத்துப்பித்து கொள்ள எங்களுக்கு வசதியாக இருக்கும்"

சரியாக பத்தாண்டுகள் பின்னோக்கிச் செல்கிறேன். ப.அ.சிவம் என்ற பெயரில் வெளியான கவிதைகளாலும் கட்டுரைகளாலும் ஏற்கனவே ஈர்க்கப்பட்ட எனக்கு அவருடன் ஏற்பட்ட முதல் சந்திப்பு. எங்கள் இருவரையும் இணைத்தது  தேசிய பல்கலைக் கழக இந்து பிரதி நிதித்துவச் சபையின் இலக்கியப் பயண விழா. நாங்கள் நடத்திய போட்டியில் அவரின் படைப்புக்கு பரிசு என்ற தகவலை சொல்ல கைப்பேசியில் பேசிய எனக்கு, தவிர்க்க முடியாத காரணம் எனக் கூறி அவரிடம் இருந்து வந்த அன்பான மறுப்பு சிறிய ஏமாற்றமே. இருந்தாலும் என்ன நினைத்தாரோ தெரியவில்லை, " சரி பின்னொரு நாளில் ஏதாவதொரு தென்னை மரத்திற்கு அடியில் அமர்ந்து சந்திப்போமே. நண்பர்களுடன் சேர்ந்து இலக்கியத்தை சுவைப்போம் " என்றூ கூறி வைத்தார். அவர் பேசிய வார்த்தைகளும், பேசிய விதமுமே அவர் ஒரு பண்பாளர் என்பதை அப்போதே புரிந்து கொண்டேன். ஏற்கனவே அவரின் படைப்புகளால் ஈர்க்கப்பட்ட எனக்கு அவர் மீது தனி மரியாதையே வந்து விட்டது.

பிறகு பல்கலைக் கழக வாழ்க்கை முடிந்த பிறகு, அடிக்கடி என்றில்லா விட்டாலும், அவ்வப்போது இலக்கியச் சந்திப்புகளில் சந்தித்துக் கொள்வோம். 'தென்றல்' இதழின் மாதாந்திர இலக்கியச் சந்திப்புகளில் நண்பர்கள் வட்டத்துடன் இலக்கியச் சுவையை பகிர்ந்து கொள்வோம். டாக்டர் ஷண்முகசிவாவின் கிளினிக்கிலேயே கூட சிறிய அறையில் இலக்கியம் பருகியதை மறுக்க முடியாது. தமிழ் எழுத்தாளர் சங்கத்திலும் எங்கள் உறவுகள் தொடர்ந்தன. எங்கள் கூட்டணியில் முக்கியமானவர் ம.நவீன். மிக இள வயதிலேயே சங்கத்தின் உதவித் தலைவர் பொறுப்பை அலங்கரித்தார் சிவம்.... இடையில் சிறூ இடைவெளி...!

அவர் மலேசிய தொலைக்காட்சியில் தமிழ் செய்திப் பிரிவில் பணியாற்ற சென்று விட்டார்; நான் தனியார் வானொலியில் செய்தி வாசிக்க வந்து விட்டேன். அமைச்சரின் அரசியல் செயலாளராக அவர் பொறுப்பேற்ற பிறகு, மீண்டும் அடிக்கடி சந்திக்க வாய்ப்புக் கிட்டியது. இம்முறை களம் வேறு. ஊடகத் துறைக்கும் அமைச்சர் பெருமானுக்கும்  இடையில் அவர் பாலமாக விளங்கினார். அரசியல்+ அரசாங்கம் என்ற புதிய களமானாலும், அவரின் அன்பும் பண்பும் அதிகரித்ததே தவிர கொஞ்சமும் குறையவில்லை. நான் மட்டுமல்ல மற்ற இன ஊடகவியலாளர்கள் மத்தியிலும் மிகவும் மதிக்கப்பட்டவராக வலம் வந்தார் சிவம்.

" டாஸ்...டாஸ்" இப்படித்தான் என்னை அழைப்பார் சிவம். " நாளைக்கு அமைச்சர் நிகழ்ச்சி இருக்கு, மறக்காம வந்துருங்க டாஸ்" சிவத்திடம் அடிக்கடி வரும் அழைப்புகள். செய்தியாளர் சந்திப்புகளில் எங்களை அவர் வரவேற்று உபசரிப்பதும், வழியனுப்பி வைப்பதுமே தனி அலாதி. எத்தணை பரபரப்பான சூழ்நிலையிலும் அதே புன் சிரிப்பு, முகம் சுளிக்காமை, அடக்கம் என எங்கள் எல்லாருக்கும் முன்னுதாரணமாக திகழ்ந்தார்.  அடடா இப்படியோர் அரசியல் செயலாளார் நமக்கில்லையே என மற்ற அமைச்சர்கள் கண்டிப்பாக வருத்தப்பட்டிருப்பார்கள் கொஞ்சம் பொறாமையும் பட்டிருப்பார்கள்.

சிவத்தை கடைசியாக நான் பார்த்து கடந்த டிசம்பரில் நடைப்பெற்ற நாடாளுமன்றக் கூட்டத்தின் போது. அதன் பிறகு அதிகமாக வெளியில் செல்லாததால பார்க்க இயலவில்லை. கடைசியாக பிப்ரவரி 27-ஆம் தேதி மாலை எனக்கு குறுஞ்செய்தி வந்தது அவரிடமிருந்து - மறுநாள் அமைச்சர் கலந்து கொள்ளும் நிகழ்ச்சிக்கு வரச் சொல்லி....

ஆனால்.... அதுவே அவரிடம் இருந்து வரும் கடைசி குறூஞ்செய்தி என நான் கனவிலும் நினைக்கவில்லை. மறுநாள் நடந்தது தான் உங்களுக்கே தெரியுமே. இன்னமும் என்னால் நம்ப முடியவில்லை....பண்பாளர், தன்னடக்கத்திற்கு இலக்கணமானவர்; கண்ணியம் மிக்கவர் இன்னும் எத்தனையோ பாராட்டுகளுக்கு உரிய சிவம் இன்றூ நம்மோடு இல்லை.  தனிப்பட்ட முறையில் உற்ற நண்பர், உடன் பிறவா சகோதரர், சிறந்த வழிகாட்டியை இழந்து தவிக்கிறேன். ...

இறுதிச் சடங்கில் வீடு வரை வந்தும் உனது முகத்தை பார்க்கும் சக்தி எனக்கில்லை; என்னை மன்னித்து விடு தோழா..! என் கண்ணீரைக் காணிக்கையாக்குகிறேன்..

இந்த பத்தாண்டு கால நட்பில் உன்னிடம் நான் கற்றூக்கொண்டது அதிகம். அவற்றை இயன்ற மட்டிலும் நடைமுறைப்படுத்துவதே உனக்கு நான் செலுத்தும் மரியாதை.

இனி எனக்கு கிடைப்பானா ஒரு நண்பன் - உன்னைப் போல் ஒருவன்! 

இந்தம்மா திருந்தாது........

வாம்மா...மின்னல்! ஊரே அல்லோகலப்பட்டு, கொஞ்சம் ஓய்ந்த நேரமா பார்த்து வந்திருக்கீங்க போல... பரவாயில்ல, இப்பவாச்சும் வந்தீங்களே!  உங்க தன்னிலை விளக்கம் சூப்பர் ! நான் அப்படியே ஷாக் ஆயிட்டேன் .....! என்னம்மா பிச்சு உதறீங்க! அதுலயும், பவாணியையும், மற்ற எல்லாரையும் மன்னிச்சீங்க பாருங்க... அங்கே தான் நிக்குறீங்க போங்க...! என்னே பெருந்தன்மை...புல்லரிச்சு போச்சு ! 

இதுல 'பவாணி உள்ளே நுழைஞ்சு சினமூட்டினாராம்'-னு புது கதை வேற.... இவங்க சொல்லி சொல்லி பார்த்தாங்களாம்...பவாணி தான் கேட்கலையாமே! அடப் பாவமே! அப்படியா சங்கதி, நமக்கு தெரியாம போச்சே....!

அப்போ நாடே பார்த்த அந்த வீடியோ ?... அதுக்கும் பதில் இருக்கே.. அதாவது நாமெல்லாம் பார்த்தது கொஞ்சம் தானாம். அதுக்கு முன்னாடி நடந்ததை காட்டலையாம். காட்டியிருந்தா.....? இதுக்கே தாங்கல..! இன்னும் நடந்த சம்பவத்தை முழுசா பார்த்திருந்தா ரியாக்ஷன் இன்னும் பலமா இருந்திருக்கும்!

இங்கப்பாருங்க.... நீங்க சொல்றது போல் இது தனிப்பட்ட தாக்குதல் அல்ல. எல்லாரும் வேலையை விட்டுட்டு, உங்களைத் தாக்க வேண்டிய அவசியமும் இல்லை. இங்க முன் வைக்கப்படும் பிரச்னையே சம்பவத்தன்றூ நீங்கள் நடந்து கொண்ட விதத்தைப் பற்றி மட்டும் தான். கேள்வி கேட்ட அல்லது தனது கருத்தைக் கூற வந்த பல்கலைக் கழக மாணவியை நீங்கள் இடை மறித்தது சரியா? மைக்கை எடுத்தது சரியா? அதுவோர் ஆய்வரங்கம். அங்கே பலர் பல விதமான கருத்துகளைக் கூறத் தான் செய்வார்கள். அது சரியா தவறா என முடிவு செய்ய வேண்டிய அவசியம் யாருக்குமில்லை. 

உங்கள் செயலை எப்படி நீங்கள் நியாயப்படுத்துகிறீர்களோ, அதையே தான் மற்றவர்கள் பவாணிக்கு செய்கிறார்கள்...ஏன் என்றால் அதில் நியாயமிருக்கிறது! 

இன்னொன்று, இங்கு அரசியல் பேசப்படவில்லை! பவாணி சார்ந்துள்ள இயக்கத்தைப் பற்றியும் பேசவில்லை. அரசுக்கு எதிராக யாரும் அணி திரளவும் இல்லை. கூட்டரசு அரசியலமைப்புச் சட்டத்தில் நாட்டு மக்களுக்கு வழங்கப்பட்டுள்ள பேச்சுரிமை தடுக்கப்பட்டதை பற்றி  மட்டும் தான் கேள்வி! 

பவாணியை அன்று நீங்கள் பேச விட்டிருந்தால், பேசி முடித்து விட்டு அவர் போய் உட்கார்ந்திருப்பார். முடிந்தால் பதில், இல்லையென்றால் நன்றி என்று மட்டும் கூறி விட்டு நீங்களும் கிளம்பியிருப்பீர்கள்! இன்று விஷயம் இந்தளவுக்கு வெடித்திருக்காது!...

ஆனால், நீங்கள் பயன்படுத்திய வார்த்தைகள், நீங்கள் நடந்து கொண்ட விதம் ஆகியவை இன்று வேறு வழியில் திரும்பி விட்டன. வீரத் திருமகள் அம்பிகாவை பற்றி பேச என்ன அவசியம் வந்தது உங்களுக்கு? சாலை ஆர்ப்பாட்டங்களுக்கு அவர் தான் காரணம் என்ற கருத்தை திணிக்க நீங்கள் யார்? கேட்டால், அது என் பேச்சுரிமை என்பீர்களா? கருத்து சுதந்திரம் என்பது மற்றவர்களுக்கும் தானே!

பேச்சுரிமைக்கு மதிப்பு கொடு ! மாணவர் சமுதாயத்தின் குரலை நசுக்காதே! இலவசக் கல்வி வேண்டும்! என்ற ரீதியில் புதிய எழுச்சிக்கு, தெரிந்தோ தெரியாமலோ நீங்கள் வித்திட்டு விட்டீர்கள்!. அதற்கு ஒரு வகையில் உங்களுக்கு எங்களது மனமார்ந்த நன்றி!

முடிக்கும் முன்... உங்களுக்கும் அரசாங்கத்துக்கும் ஒட்டுமில்லை உறவுமில்லை என அரசாங்க அமைச்சர்களே அறிவித்து விட்டனர். நீங்கள் யாரென்றே அவர்களுக்கு தெரியாதாமே..! அப்படியிருக்கையில் ஒரே மலேசியா சுலோகத்தை கொண்ட ஓர் இயக்கத்தின் தலைவியாக பல்கலைக் கழகங்க கருத்தரங்குளை நீங்கள் வலம் வந்தது எப்படி? அப்படியென்றால் ஒரே மலேசியா என்ற பெயரை தாங்கள் சார்ந்துள்ள இயக்கத்துடன் சேர்த்துக் கொண்டால் யார் வேண்டுமானாலும் விஐபி ஆக வலம் வரலாமா...!

அரசே இதை கொஞ்சம் கவனிப்பாயா...!

அம்மையாரின் தன்னிலை விளக்கத்திற்கு கீழே சொடுக்கவும்....

SHARIFAH ZOHRA JABEEN

என்று தீருமோ இந்த அவலம் ?

கீழ் காணும் படங்களைப் பாருங்கள். அண்மையில் Kajang, Semenyih-வில் நடத்தப்பட்ட மக்கள் சந்திப்பின் போது எடுக்கப்பட்டவை.  இலவச அரிசி பொட்டலம் என நினைக்கிறேன். அங்கே இருப்பவர்கள் வேறு யாரும் அல்லர்; அனைவரும் நமது சகோதரர்கள். என்ன நிகழ்ச்சி, யார் வந்தார்கள் போனார்கள் என்பதை பற்றி நமக்கு அவசியம் இல்லை. ஆனால், இந்த காட்சிகளை ஜீரணிக்க முடியவில்லை. இதைப் பற்றி எழுதவும் மனமில்லை. உங்கள் சிந்தனைக்கே விட்டு விடுகிறேன்....

கேளுங்கள் கேளுங்கள் கேளுங்கள்....!

Bawani KS

Listen...Listen...Listen 

இதுதான் இன்று இணைய சமூகம் மட்டுமின்றி நாட்டு மக்களால் அதிகம் பேசப்படும் வார்த்தை. என்ன காரணம் என்பதைச் சொல்லித் தெரிய வேண்டியதில்லை. அனைவரும் பார்த்திருப்பீர்கள் அந்த காணொளியை. பார்த்தவர்கள் எண்ணிக்கை லட்சக்கணக்கைத் தாண்டியிருக்கின்றது. பலருக்கு பலவாறான கருத்துகள். அதை பற்றி நாம் சொல்வதற்கொன்றும் இல்லை. அதுதான் நாட்டின் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தில் நமக்கு தரப்பட்டுள்ள பேச்சு சுதந்திரம்.

பவாணி.....யார் இவர்? 

ஒரே இரவில் You Tube-பை ஆக்கிரமித்து அனைவரும் இவர் பெயரை உச்சரிக்கும் அளவுக்கு சென்றது ஏன்?

கீழே உள்ள படத்தைப் பாருங்கள். காணக்கிடைக்காதக் காட்சி. ஆம், பல தசாப்த ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு மீண்டுமோர் எழுச்சி.....

கருத்தரங்கப் பேச்சாளருடன் கருத்து மோதலில் பவாணி

கருத்துகளை பறிமாறிக் கொள்வதற்கு தான் கருத்தரங்கம் ; ஆய்வரங்கம் என்றும் வைத்துக் கொள்ளலாம். ஆனால், அத்தகைய கருத்தரங்கில் தனது கருத்தை முழுமையாகப் பதிவு செய்ய இந்த இரண்டாம் ஆண்டு சட்டத் துறை மாணவிக்கு அந்த உரிமை மறுக்கப்பட்டிருக்கின்றது.  நாகரீகமாகக் கூறினால் சற்று அநாகரீகமாக மறுக்கப்பட்டிருக்கின்றது.   பேசிக் கொண்டிருப்பவரை இடை மறித்து, அவரின் மைக்கை பறித்தால் வேறெப்படிச் சொல்வது?

கற்றோருக்கு சென்ற இடமெல்லாம் சிறப்பு என சொல்வார்கள். ஆனால், மைக்கைப் பறித்தவரின் சிறப்பை அவர் நடந்து கொண்ட விதமே புலப்படுத்தி விட்டது. எனக்கு தெரிந்த வரை கருத்தரங்கில் அவரவர் தத்தம் கருத்துகளை முன் வைத்து அது குறித்து விவாதித்து சில சமயங்களில் ஒரு முடிவுக்கு வருவர் அல்லது தத்தம் கருத்துகளோடு நின்று விடுவர்.  ஆனால்,  கருத்தைச் சொல்ல வந்தவர், அதுவும் ஒரு பல்கலைக் கழக மாணவி, நாளைய தலைமுறை, பாதியிலேயே இடை மறிக்கப்பட்டு, அவமானப்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றார்.

பவானி கூறியது சரியா தவறா என்பதல்ல இங்கு வாதம்.! தான் அறிந்தவற்றை, புள்ளி விவரங்களுடன் முன்வைக்க அவர் முற்பட்டிருக்கின்றார். அவர் பேசியது இராணுவ இகரசியங்களைப் பற்றி அல்ல... அதுவொரு தேசத் துரோகச் செயலும் அல்ல. மாறாக, பட்டப்படிப்பு மாணவி, தன்னுடன் தொடர்புடைய PTPTN கடன் பற்றியே பேசியிருக்கின்றார். ஒரு நடுத்தர குடும்ப சூழ் நிலையில் இருந்து பல்கலைக் கழகம் வரை சென்ற மாணவி இலவசக் கல்வியை பற்றி பேசுகிறார்.  மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசாங்கம் அதே மக்களுக்கு இலவசக் கல்வியை கொடுத்தால் என்ன தவறு? மற்ற நாடுகள் செய்கின்றனவே, நாமும் செய்யலாமே என்பது அவரது வாதம். அது அவரின் கருத்து.

அதே சமயம், 'பெண்களும் அரசியலும்' என்ற தலைப்பை வைத்துக் கொண்டு 'வீரத்திருமகள்' டத்தோ அம்பிகா ஸ்ரீ நிவாசனைப் பற்றியும், நாடே போற்றும் தேசிய இலக்கியப் பெருமகனார் Datuk A. Samad Said-டைப் பற்றியும்,  எதிர்கட்சித் தலைவர்களையுப் பற்றியும் தேவையில்லாமல் கேவலமாக பேசுவது குறித்து பவாணி கேள்வி எழுப்புகிறார்!

இந்த இடத்தில் அந்த பேச்சாளர் என்ன செய்திருக்க வேண்டும். பவாணி பேசி முடித்த பிறகு, அவருடைய கருத்துடன் ஒத்து போகவில்லை என்றால் தக்க ஆதாரங்களுடன் அதை நிரூபித்திருக்க வேண்டும். அப்படியே எதுவும் சொல்லத் தெரியா விட்டால், எதையோ சொல்லிச் சமாளித்து நடையைக்  கட்டியிருக்க வேண்டும். ஆனால், அவ்வளவு பேர் முன்னிலையில் உரக்கக் கத்தி, மைக்கைப் பறித்து, பவாணியின் கல்வி நிலையை பற்றி பேசியிருப்பது நியாயமாகப் படவில்லை. தனது வாய் 'கட்டப்பட்ட' நிலையிலும், முன்னே நிற்பவருக்கு மரியாதை கொடுத்து, தம்மை   குறை கூறினாலும் அவரின் பேச்சை அமைதியாக கேட்டாரே....அங்கே தான் பவாணியின் முதிர்ச்சி வெளிப்படுகிறது.

கண் முன்னே சக மாணவி ஒருவர் அப்படி நடத்தப்பட்ட போதும், அதை கைத்தட்டி ரசித்த மற்ற மாணவர்களை என்ன சொல்வது...? அதை பற்றி பேசுவது வீண் வேலை!.

சரி,  இச்சம்பவம் நமக்கு தரும் பாடம் என்ன?...

நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு, இன மத பேதமின்றி அனைவரும் ஓரணியில் திரண்டிருக்கின்றனர்...மலேசியச் சமுதாயமாக! யாருக்காக....?  'தைரியத்தின் ' அடையாளமான  பவாணிக்காக' ! அவருக்கு ஆதரவாக,  பல்கலைக் கழக மாணவர்கள் அமைப்புகள், அரசியல் தலைவர்கள், அரசு சார்பற்ற இயக்கங்கள் என அணி திரண்டுள்ளனர். ஒரே நாளில் உச்சத்திற்கு சென்று விட்டார் பவாணி. அவருக்காக  Facebook பக்கங்கள் உருவாக்கப்பட்டு , கண்டன அறிக்கைகள் வெளி வந்த வண்ணமுள்ளன;  பிரத்தியேகமாகத் தயாரிக்கப்பட்ட பாடல்கள், கவிதைகள் என You Tube-பும் அமர்க்களப்படுகிறது. இங்கே இனம் பேசவில்லை, மதம் பேசவில்லை, மொழியும் பேசவில்லை. தேசியம் பேசுகிறது!

நான் என்ன தவறா கேட்டு விட்டேன் ? 

வாய்மூடி மௌனியாக இருந்த காலம் மலையேறி விட்டது. அரசமைப்புச் சட்டத்தில் கொடுக்கப்பட்ட பேச்சுரிமை, கருத்து சுதந்திரத்திற்கு ஏற்ப குரல் கொடுப்பதில் தவறில்லை; அவ்வாறு குரல் கொடுக்க தயங்கவும் தேவையில்லை என்ற கருத்து பரவலாகக் காணப்படுகிறது.

மூளைச் சலவை அதாவது Brain Wash செய்ய அவர்கள் ஒன்றும் ஆரம்பப் பள்ளி மாணாக்கர்கள் கிடையாது; எதையும் சீர் தூக்கி பார்த்து சரி தவறு என பகுத்து செயல்படக் கூடிய ஆற்றல் படைத்த பல்கலைக் கழக மாணவர்கள் அவர்கள்! இந்த சம்பவத்தை வழக்கம் போல் கண்டித்தோம், அறிக்கை விட்டோம், என்ற வழக்கமான காட்சிகளுடன் மறந்து விடாது, இனியும் இது போன்ற சம்பவங்கள் நடைபெறாதிருப்பதை உறூதிச் செய்வதற்குண்டான நடவடிக்கைகளில் சம்பந்தப்பட்ட தரப்புகள் இறங்க வேண்டும்.

பவாணி 'குட்டி அம்பிகா'  ' எதிர்கால அம்பிகா' ' மாணவர் சமுதாயத்தின் எழுச்சி சுடர்' என்றெல்லாம் இன்று அழைக்கப்படுகிறார். அவரை பாராட்டுவதோடு விட்டு விடாமல், அவரின் மன தைரியம், திடமான மனப்பான்மை, வாதத் திறமை உள்ளிட்ட பண்புகளை இளையத் தலைமுறை முன்னுதாரணமாகக் கொண்டு, உத்வேகத்துடன் செயல் பட வேண்டும். நாம் அரசியல் பேசவில்லை. எதையுமே அரசியல் கண்ணோட்டத்தில் பார்க்கக் கூடாது என்று தான் வலியுறுத்துகிறோம். மாணவர் சமூகத்தின் குரல் இனி பன்மடங்கு ஓங்கி ஒலிக்குமென நம்புவோம்......

கேளுங்கள்....கேளுங்கள்....கேளுங்கள்.........!


 வீடியோவைப் பார்க்க  இங்கே சொடுக்கவும் : 

http://www.youtube.com/watch?v=D7DSRQB3L50

http://www.youtube.com/watch?v=dh0acgTlju4